ŚWIATOWY DZIEŃ ZDROWIA PSYCHICZNEGO
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego ustanowiony został w 1992r. przez Światową Federację Zdrowia Psychicznego. Za generalne cele przyjęto upowszechnienie polityki zdrowia psychicznego oraz edukację społeczną w zakresie profilaktyki zaburzeń emocjonalnych i psychicznych. Z tej okazji w naszej szkole został zorganizowany tydzień zdrowia psychicznego, podczas którego przeprowadzone zostały przez psychologa szkolnego/ wychowawców następujące warsztaty; w klasach 1-3 warsztaty kształtujące prawidłowe zachowania oraz wzmacniające pozytywne relacje w grupie; w klasach 4-8 warsztaty promujące zdrowie psychiczne. Był to dobry czas dla uczniów na zadbanie o siebie i przypomnienie sobie w jaki sposób troszczyć się o swoją głowę i relacje z innymi. Podsumowaniem każdego warsztatu było stworzenie przez uczniów hasła promującego zdrowie psychiczne.
10 października przedstawiciele samorządu uczniowskiego roznosili po naszej szkole karteczki zawierające wspierające myśli. Z myśli zapisanych na karteczkach chętnie korzystali zarówno uczniowie jak i nauczyciele oraz pracownicy szkoły.
Podobnie jak w przypadku zdrowia fizycznego, nikt nie przechodzi przez życie bez problemów ze zdrowiem psychicznym. Wiele z nich jest normalną częścią naszej egzystencji - to dzięki nim uczymy się i rozwijamy. Z czasem również pokonujemy je sami, bądź z pomocą najbliższych. Niestety,w przypadku niektórych osób problemy, które się u nich pojawiają, są na tyle poważne, że wsparcie i wskazówki ze strony przyjaciół czy rodziny są niewystarczające i potrzebna jest wówczas specjalistyczna pomoc.
Jak zatem pracować nad rozwojem zdrowia psychicznego naszych dzieci?
O zdrowie psychiczne dbajmy tak, jak o zdrowie fizyczne – starajmy się to robić każdego dnia. Oto kilka propozycji, jak w codziennych relacjach z dziećmi i nastolatkami dbać o ich samopoczucie.
Zacznijmy od:
-
rozmów na tematy, które są dla was ważne (plany, marzenia, wartości),
-
dostrzegania swoich mocnych stron,
-
wspólnej zabawy (gry, robienie posiłków, wycieczki),
-
wprowadzenia filozofii szacunku (między rodzicem a dzieckiem/nastolatkiem i rodzeństwem),
-
pokazuj swojemu dziecku na swoim przykładzie: optymizm, pozytywne zachowanie, zrozumienie i akceptację uczuć, regulację emocji oraz konstruktywne rozwiązywanie problemów - dziecko uczy się poprzez modelowanie,
-
stwórz jasne oczekiwania i przewidywalne procedury - dziecku łatwiej funkcjonuje się w środowisku, które jest dla niego przewidywalne, i którego zasady są zrozumiałe; to jednocześnie buduje poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie, daje podstawy do lepszego funkcjonowania społecznego,
-
zadbaj o pozytywną atmosferę w domu – to pomoże dziecku lub nastolatkowi czerpać przyjemność i zainteresowanie życiem,
-
kiedy dziecko przychodzi do Ciebie ze swoim problemem, nie mów do niego: „Nie przesadzaj”, „Nie masz powodu do zmartwień” albo „Zrób coś pożytecznego, to Ci przejdzie”; powiedz zamiast tego, że jesteś dla niego, że zawsze go wysłuchasz i zrobisz wszystko, co w Twojej mocy, żeby mu pomóc, jeśli zajdzie taka potrzeba,
-
codziennie rozmawiaj z dzieckiem – nie wystarczy zapytać „Jak było w szkole?”; warto pytać o szczegóły i z odpowiedzi dziecka starać się wnioskować, czy nie dzieje się coś niepokojącego,
-
bądź uważny i obserwuj zmiany - jeśli dziecko jest rozdrażnione, nagle traci zainteresowanie swoimi pasjami lub spotkaniami z rówieśnikami, pojawiają się u niego problemy z koncentracją, pogarsza się w nauce lub nie chce chodzić do szkoły, to są to alarmujące sygnały, które świadczą, że dziecko przeżywa trudności.
Rodzice są pierwszymi osobami, które mogą dostrzec zmiany nastroju lub zachowania, które wydają się nadmierne lub niezwykłe, być może trwające dłużej niż przeciętnie. Jeśli Ciebie, jako rodzica, coś niepokoi i wydaje Ci się, że może wskazywać na problem, nie bój się zgłosić do specjalisty. Kiedy Twoje dziecko nie może wyleczyć kataru, idziesz do pediatry. Kiedy Twoje dziecko od dłuższego czasu chodzi smutne, nerwowe lub zirytowane, warto wybrać się do terapeuty. W obu przypadkach może się okazać, że „To nic takiego”, ale również w obu przypadkach może się okazać, że „To był najwyższy czas na działanie”.
Jeśli mamy wątpliwości, co zrobić w danej sytuacji, można również zasięgnąć porady Psychologa
i Pedagoga szkolnego.
Psycholog Justyna Topyła-Sidor
Źródło:ac%20zdrowie%20psychiczne%20naszych%20dzieci%20(rodzice).pdf
http://myslepozytywnie.pl/publikacje/prezentacje/Prezentacja%207%20Jak%20wspier
